Dolfijnen

Familie:

Dolfijnen
behoren tot de walvisachtigen. Er bestaan 2 soorten walvissen:

Baleinwalvissen: deze walvissen worden zo genoemd omdat ze in hun bek geen
tanden hebben. Maar een soort lange draden, het lijkt een beetje op enorme
borstelharen.

Tandwalvissen: deze walvissen worden zo genoemd omdat, de naam zegt het
al, deze walvissen tanden in hun bek hebben. De dolfijn behoort tot deze
groep.

De dolfijn is een zoogdier net
als de poes, de hond, enz...
Een zoogdier is een dier dat:

• levende jongen ter wereld
  brengt

• de jongen zoogt  (ze melk
  geeft)

• adem haalt met de longen

• warmbloedig is: een constante
  lichaamstemperatuur heeft van 37 graden.

• behaard is

De dolfijn is niet behaard. Een
vacht zou lastig zijn onder water. Maar op de snuit zie je overblijfselen van
haren.

Voedsel:

De dieren eten: haring, makreel, sprot,
wijting, inktvis... Dolfijnen eten gemiddeld 8 kilo vis per dier per dag. De
tanden (zo'n 100 stuks) dienen enkel om glibberige vissen te kunnen vangen, de
vis wordt namelijk geheel doorgeslikt. Achter in de keel zit een
kringspier, daar gaat alleen de vis binnen en het zoute water buiten. Dus
pekelharing lust onze vriend niet (haha). Ze kunnen zich nooit verslikken !!!!!!
Want de luchtpijp en de slokdarm zijn gescheiden.

Voortplanting:

Dolfijnen zijn op een
leeftijd van 6 tot 10 jaar geslachtsrijp. Dan krijgen ze belangstelling
voor elkaar. De paring kan het hele jaar door plaatsvinden. Een mannetje kan aan
het water proeven of er een bronstig vrouwtje in de buurt is. Na een draagtijd
van 1 jaar
(12 maanden) vindt de geboorte onder water plaats. Dit
gebeurt in een andere volgorde dan bij de andere zoogdieren. Daar bedoel
ik mee dat de staart eerst komt en als laatste het hoofd.
Maar wat als het hoofd er als eerste uitkomt???? Wel dat kan goed gaan maar het
jong kan direct naar adem willen happen en verdrinken.
Tijdens het zogen legt
het jong zijn tong om de tepels van de moeder. Het jong heeft geen
zuigreflex, dus de moeder spuit de voeding in zijn bek. De melk is vet,
stroperig en voedzaam. Na 3 maanden begint het jong met vis te spelen en even
later zal hij trachten de vis op te eten.
Direct na de geboorte gaat de jonge
dolfijn in een reflex naar het wateroppervlak om voor het eerst
adem te halen. De moeder pikt de jonge spruit meteen op en neemt het aan de
zijkant van haar lichaam mee. Dit heet de "slipstream". De slipstream
werkt als een magneet op een magneetbord. Het jong is de magneet en de
moeder het magneetbord. De moeder kan zo het jong goed sturen en beschermen
tegen vijanden en obstakels.

Ademhaling:

De ademhaling verloopt via het
blaasgat boven op het hoofd van de dolfijn. Dolfijnen hebben een
longademhaling (zoals elk zoogdier trouwens). Omdat het blaasgat kort
boven water is, moet de ademhaling krachtig en snel zijn. Vaak zie je dolfijnen
water omhoog spuiten. Nee, dat is niet voor de show, maar door het
temperatuurverschil van de uitgeademde lucht en de
omgevingstemperatuur. Onder water wordt het blaasgat, dat omgeven is door
veel spieren, afgesloten met een soort klepje. Tuimelaars (soort dolfijn) kunnen
zo 15 minuten onder water blijven. Sommige soorten houden dit een uur
vol.

Sonar:

De dolfijn maakt een bepaald
geluid, dat wordt teruggekaatst door voorwerpen (vb vis, rots) en
via de onderkaak weer opgevangen. Door een vetachtige stof in de kaak wordt het
signaal doorgeleid naar het middenoor. Bij de dolfijn wordt het door de hersenen
verwerkt en krijgt onze flipper een idee wat voor voorwerp het is. Bij de
tuimelaardolfijn reikt de sonar tot ongeveer 100 meter.

Weetjes: